پس از آن که روزهای قبل گروههای ضربت جندالله تا آخر مرحله پیشروی نمودند و از آن طرف هم مهاباد پیشروی نمود و به هم رسیدند . در این روز برگشتند و به همراه همه سوار تویوتا و آیفاهای سپاه و ارتش شدیم . در حدود 30 ماشین پر از نیرو و به ستون حرکت نمودند که من سوار تویوتای تیپ 23 نوهه که مهمات حمل می کرد به همراه چند نفر بودم که ما  ماشین چهارم بودیم . خلاصه به پل میر آباد  رسیدیم در راه تامین جاده ها به خاطر این پیروزی تیراندازی نمودند . پس از آنکه ما به میر آباد رسیدیم با استقبال مردم و رزمندگان موجود در شهر روبرو شدیم .و شیرینی پخش نمودند ، در همین حال عده ای شروع به تیراندازی نمودند که به اشتباه عده ای چند مجروح و یک شهید دادیم ، که رضا معروفی 4 تیر کلاش به پایش اصابت نمود و در بیمارستان بو کان چند روزی بستری شد و دو تیر هم زهیرپور خورد ، که بعد رضا    15 روز و جهانگیر 10 روز از بهداری مرخصی گرفتند و به تهران رفتند .

به همراه 20 نفر به اول تپه رفتیم و پوکه های دشمن نشان می داد که با سلاحهای ژ3 ، کلاش ، تیر بار گرینوف ، قناسه و ام یک تیراندازی کرده اند و مدت سه شب نیز در آن تپه به همراه محمد علی قربانی که آرپی جی زن بود ، دو نفری در آن تپه پاس دادیم .

بعد از ظهر جیره 48 ساعت را گرفتیم و سوار تویوتا به کانی تومار که شب قبل پاکسازی شده بود رفتیم و در مدرسه مستقر شدیم و خود را آماده کردیم و ساعت 8 راه افتادیم . پشت کانی تومار چند تپه بود که بالا رفتیم و پشت آن دره بزرگی که روی ارتفاع بچه ها بودند . گروهان ثارالله به همراه اسد آبادی وارد عمل شده بودند . سمت راست جاده و بالای دره که روبروی عیسی کندی بود و به شکل کله قند بود . اسد آبادی مستقر شد که موقع رسیدن به تپه با دشمن درگیر شد و یک زخمی داده روی تپه مستقر شد . روبروی ما آنطرف دره سمت راست جاده سه تپه وجود داشت . تپه سمت چپی بلندتر و کنار جاده بود که قرار بود ما روی آن مستقر شویم ، از قضا و به خواست خداوند ما به تپه وسطی که کوتاهتر از بقیه بود رفتیم ، مشغول کندن سنگر بودیم که ناگهان رگبار فشنگ بر سرمان بارید ضد انقلاب روی تپه بلند مستقر بود و صدای ما را که شنید به طرف ما تیر اندازی کرد . ما اصلا شلیک نکردیم در سنگر دراز کشیدیم تا دشمن پس از چند دقیقه تیراندازی فرار نمود.

بعد از ظهر جیره 48 ساعت را گرفتیم و سوار تویوتا به کانی تومار که شب قبل پاکسازی شده بود رفتیم و در مدرسه مستقر شدیم و خود را آماده کردیم و ساعت 8 راه افتادیم . پشت کانی تومار چند تپه بود که بالا رفتیم و پشت آن دره بزرگی که روی ارتفاع بچه ها بودند . گروهان ثارالله به همراه اسد آبادی وارد عمل شده بودند . سمت راست جاده و بالای دره که روبروی عیسی کندی بود و به شکل کله قند بود . اسد آبادی مستقر شد که موقع رسیدن به تپه با دشمن درگیر شد و یک زخمی داده روی تپه مستقر شد . روبروی ما آنطرف دره سمت راست جاده سه تپه وجود داشت . تپه سمت چپی بلندتر و کنار جاده بود که قرار بود ما روی آن مستقر شویم ، از قضا و به خواست خداوند ما به تپه وسطی که کوتاهتر از بقیه بود رفتیم ، مشغول کندن سنگر بودیم که ناگهان رگبار فشنگ بر سرمان بارید ضد انقلاب روی تپه بلند مستقر بود و صدای ما را که شنید به طرف ما تیر اندازی کرد . ما اصلا شلیک نکردیم در سنگر دراز کشیدیم تا دشمن پس از چند دقیقه تیراندازی فرار نمود.

بعد از ظهر جیره 48 ساعت را گرفتیم و سوار تویوتا به کانی تومار که شب قبل پاکسازی شده بود رفتیم و در مدرسه مستقر شدیم و خود را آماده کردیم و ساعت 8 راه افتادیم . پشت کانی تومار چند تپه بود که بالا رفتیم و پشت آن دره بزرگی که روی ارتفاع بچه ها بودند . گروهان ثارالله به همراه اسد آبادی وارد عمل شده بودند . سمت راست جاده و بالای دره که روبروی عیسی کندی بود و به شکل کله قند بود . اسد آبادی مستقر شد که موقع رسیدن به تپه با دشمن درگیر شد و یک زخمی داده روی تپه مستقر شد . روبروی ما آنطرف دره سمت راست جاده سه تپه وجود داشت . تپه سمت چپی بلندتر و کنار جاده بود که قرار بود ما روی آن مستقر شویم ، از قضا و به خواست خداوند ما به تپه وسطی که کوتاهتر از بقیه بود رفتیم ، مشغول کندن سنگر بودیم که ناگهان رگبار فشنگ بر سرمان بارید ضد انقلاب روی تپه بلند مستقر بود و صدای ما را که شنید به طرف ما تیر اندازی کرد . ما اصلا شلیک نکردیم در سنگر دراز کشیدیم تا دشمن پس از چند دقیقه تیراندازی فرار نمود.

صبح روز بعد زودتر بلند شدم و صبحانه خوردم و به حمام رفتم .

روز سوم فروردین استراحت نمودیم و روز چهـارم گفته شد آماده شوید خلاصه باز به ملالر رفتیم پل را آب برده بود و می خواستند بازسازی کنند مدت سه شبانه روز در آنجا ماندیم و در آنجا شنیدیم که رزمنـدگان اسلام به طرف قره کند یکی از پایگاههای ضد انقلاب در سه سال گذشته حمله نموده اند و تپه های مشرف را به تصرف در آورده اند .

صبح ساعت 7/5 به همراه تعدادی وارد ده شدیم . ده از سکـنه خالی بود و به جز مرغ و خروس و حیوانات خانگی چیزی در ده دیده نمی شد ، همه رفته بودند و هرچه توانسته بودند با خودشان برده بودند . قره کند در سینه کش تپه در کنار رودی واقع است و تقریبا دیویست متر آن طرف تر روستای سیفی آباد واقع است که مابین دو ده دو شاخه از رود که در پایین قره کند به هم می پیوندد واقع است .

سیفی آباد یک روز قبل از قره کند پاکسازی شد ، ساختمان بلندی داشت که مقر ضد انقلاب دمکرات بود و زندانی در پشت مقر در این دو ده فقط یک پیر زن در سیفی آباد باقی مانده بود . او هم بی کس بود و بی دست و پا . رزمندگان متشکل از گردان جندالله ، قدس ، تکاب ، شاهین دژ بودند . مدت سه شب در مقر پایین ده در ساختمان آجری نگهبانی دادیم . مقر در و پیکر نداشت و درست نزدیک گورستان و آخر ده بود

روز جمعه جیره 48 ساعت گرفتیم و مهمات برداشتیم و آماده شدیم تا ساعت هفت و نیم شب پیاده و به ستون راه افتادیم از کوهها بالا رفتیم و پایین آمدیم ، از دره ها گذشتیم و به کنار رودخانه رسیدیم . کنار رود هنگام پایین آمدن از سراشیبی با زانو به زمین خوردم و باد گیرم گلی شد . خلاصه به پلی که روی رود زده بودند و منفجر شده بود رسیدیم ، پوتین و جوراب را کنده و از آب گذشتیم . وسایل من با تجهیزات پانصد و چهل تیر ، فشنگ ژ3 ، چهار نارنجک ، یک بیل ، دو گلوله آرپی جی ، مقداری کنــسرو  و کمپوت

بود ، بند گلوله ناراحتم می نمود .خلاصه به اولین تپه بلند موعود رسیدیم و مقدار ده دقــیقه استراحت کردیم و گروهان ثارالله که ما بودیم به تپه دیگر که دو برابر تپه اول بود می رفتیم و ساعت 12/5 شب به آنجا رسیدیم .بلافاصله شروع به زدن سنگر کردیم .من و قهرمانی در یک سنگر بودیم . دسته دیگر ثارالله به همراه تکاب قرار بود که همان شب تپه بالای سر روستای فراسانک مرکز ضد انقلاب را تصرف کنند که تکاب رفت و ثارالله راه را گم کرد و صبح به تپه نرسیده بودند که درگیر شدند . تکاب در همان ساعات اول با چند کشته و زخمی تپه را رها کرد و فرار نمود و تعداد بیست کلاش و یک تیر بار ژ3 و یک تیر بار گرینوف  و قناسه را جا گذاشت . ماندند بچه های سلیم و گروهان ما که درگیری را تا ساعت سه و چهار بعد از ظهر ادامه داده  و نتوانستند مقاومت کنند . سلیمی زخمی شد و دو شهید و هفت مجروح داد.

خسرو و دو نفر دیگر از گروهان ما مجروح شدند و تعداد زیادی از دشمن به هلاکت رسید اما به علت عقب نشینی تکاب بچه ها به پایین تپه عقب نشینی کردند ما سه شب نیز در کنار تپه دوم ماندیم ، دشمن توپ 106 و کالیبر داشت و روز اول ما را می کوبید که توپخانه ما بیشتر از آنها کوبید و جای تیراندازی 106 دشمن را با خمپاره زدند و خاموش شد . خلاصه روز بعد دشمن دیگر مرتبه پیدایش نشد و روز سوم هم گذشت . روز چهارم که 62/1/15 بچه ها به آن تپه رفتند و ما هم به بو کان برگشتیم تا استراحت کنیم .

ساعت 8 صبح به همراه معروفی ، جهانگیر زهیرپور ، صالحی و داودی به میاندوآب رفتیم که به تهران تلفن بزنیم . به مدرسه ابوریحان تلفن زدم عمه نبود به کانون رفته بود و گفتم که یادداشت بگذارند و تلفن کانون را گرفتم ، گفتند سر نماز است خلاصه نشد و بعد از ظهر برگشتیم .

روز اول عید را کنار هم گذراندیم . برادر قیم یادش بخیر ، با بچه ها شوخـــی می کرد . می گفتند و می -خندیدند . خلاصه روز گذشت و خوابیدم ، ساعت 3/5 بعد از نیمه شب ما را بیدار نمودند و آماده شدیم . من جزء گروه شهید قیم بودم سوار ماشین شدیم و به طرف اختــتر حرکت کردیم و  8km که رفته بودیم پیاده شدیم و به ستون حرکت کردیم و 7km دیگر نیز رفتیم تا به تپه محـل درگیری رسیدیم . این اولین بار بود که در جنگ شرکت می نمودم ، آن هم جنگی چریکی که جای دشمــن کمتر معلوم بود . بچه ها تا به تپه رسیدند تیراندازی نمودند ، یک گروه از دشمن در دره بودند و یک عده هم که تپه را محـاصره کرده بودند از تپه پایین می آمدند . سرگروهــــــبان به من گفت مواظب عقب باش . پس از چند دقیقه عده ای پخش شده در جنگل حرکت می کردند ، من به خیال دشمن آنها را به گلوله بستم که عقب نشینی کردند ، بعد معلوم شد که خودی بودند . سرگروهــمان برادر قیم در همین حین به شهادت رسید . سلما کوشی که تـــیربارچی بود شروع به تیراندازی که کرد به بازویش خورد و پس از مدتی دشمن عقب نشینی نمود و در

حین فرار می زدیمــشان با آرپی جی و خمپاره 60 و تفنگهایمان . عده ای هم به درک واصل شدند پس از درگیری به تپه رفتیم و با صحــــنه ناگواری روبرو شدیم تعداد هفده تن از برادران سرباز هوا برد حافظ تپه شهید و هشت تن مجـروح شده بودند و تعدادی از  چادرها آرپی جی خورده بود. می گفتند که از ساعت 1 شب درگیری شروع شد و دشمن نصف تپه را گرفت و خمپاره زن 8 را به غنیـمت برد تا موقعی که به آنجا رسیدیم . دشمـــــن بالای تپه بوده است ساعت یک به تپه هایی که در وسط رشته کوهها بود رفتیم و به کمک برادران تکابی عده ای از برادران به ده سمت چپ تپه رفتند که با دشمن درگیر شدند و تعـدادی هم شهـــید شدند که پایین ماندند . در آخر که نزدیک غروب بود تعداد دو. نفر که زنده بودند باقی مانده بودند افراد ما هم به عقب برگشــــتند ، ما تعداد پانزده نفر روی تپه ماندیم و خط  آتش درست کردیم و بالاخره آمدند و ما هم عقب کشیدیم . عده ای آتش می کردند و عده ای برمی گشتند .به پایین تپه اختتر برگشتیم و سوار ماشین شدیم و با تاثر از شهـــادت عبدالناصر قیم به پایـــگاه برگشتیم . آنقدر خسته بودیم که حد نداشت پای چپم بسیار درد می کرد نماز مغرب و عشاء را خوابم برد .نماز ظهر را درازکـش روی تپه خواندم و نماز صبح را هم هنگام پیاده روی خواندم. ( روز عملیات )

دیشب ساعت دو و نیم خوابیده بود و شب سختی را پشت سر گذاشته بودیم . زیرا نزدیــک به 15 کیلومتر پیاده رفتیم تا ساعت 10 صبح خوابیدم و وقتی خواستم صبحانه بخورم آماده باش دادند و به ستاد رفتیم و سپس به پایگاه خودمان برگشتیم .

ظهر آماده باش دادند و با تمام نفرات به آبادی رفتیم و جای بچه های اسد آبادی و القارعه مسـتقر شدیم و آنها برای گرفتن آبادی ملا لر حرکت کردند و صبح بدون درگیری در آن ده مسـتقر شدند و ما هم به مدت سه شب در آن ده مســـتقر بودیم . سپس من به همراه چند نفر تامیــن کالیبر و 106 به ملا لر رفتیم که چهارشنبه 61/12/25 بود و بقیه بچه ها تا اخر شب آمدند به پنج گروه تقسیم شدیم که من در گروه مبدا در سمت راست رود بیرون ده نیجه زارها مستقر شدیم و مدت سه شب نیز در انجا نگــهبانی دادیم ، که در مدت یک هفته اصلا درگیــــر نشدیم و روز هفــــتم عصر به پایگاه برگشتـــیم . روز شنبه 61/12/28 و   61/12/29 یکشنبه نزدیـک ظهر برادر قیم مرا با تعدادی سوار تویوتا نمود و به میــاندوآب رفتیم و برای سپاه پول تحویل گرفتیم ، ساعت 2 برگشتیم .

جمعه بعد از ظهر با برادر عبّاسی ، معروفی ، کریمی و صالحی به بیابانی پشت پایـــگاه رفتیم و قوطـــی را گذاشتنم و نشانه گیـری کردیم که من از پنج تیر بار بستم و به عنوان کمک تیر بارچی بودم .ساعت نه بود که پیاده به ستون یک با فاصله پنج متر از هم به پایگاه ابوذر رسیدیم و حسین زاده و روزبهان که او فرمانده عملیات بود صحبت کردند و گروهبان سلیـــــمی معاون فرمانده تمام گروه های ضربت جمع شده بودند و راهپــــیمائی آغاز شد و چند کیـلومتر از کل کند گذشته بودیم که دستور داده شد که برگردیم و به طرف بوکان برگشتیم . ساعت نه ونیم از ابوذر خارج شدیم و ساعت دو نیم بعد از نصـــــف شب بود که به پایگاه شهید امامی برگشتیم .