امروز ساعت 9 بود که برادر عبّاسی به آسایشگاه آمد و بیسیم چی و کمکش و یک آرپی چی زن با کمـکش را گفت آماده باشند تا به تایر آباد بروند که به جای آرپی جی زن من انتخاب شدم و ساعـــــت یازده سوار ماشین شدیم به ابوذر رفتیم و تا ساعت 12 آنجا بودیم که گفتند نفرات برگشته اند و بنابر این به پایــــگاه برگشتیم .پنجشنبه تمام شد و کارهایی از قبیل نماز ، غذا و خواب و چایی مـــــثل هر روز به صورت تکرار انجام می شود .

جمعه بعد از ظهر با برادر عبّاسی ، معروفی ، کریمی و صالحی به بیابانی پشت پایـــگاه رفتیم و قوطـــی را گذاشتنم و نشانه گیـری کردیم که من از پنج تیر بار بستم و به عنوان کمک تیر بارچی بودم .ساعت نه بود که پیاده به ستون یک با فاصله پنج متر از هم به پایگاه ابوذر رسیدیم و حسین زاده و روزبهان که او فرمانده عملیات بود صحبت کردند و گروهبان سلیـــــمی معاون فرمانده تمام گروه های ضربت جمع شده بودند و راهپــــیمائی آغاز شد و چند کیـلومتر از کل کند گذشته بودیم که دستور داده شد که برگردیم و به طرف بوکان برگشتیم . ساعت نه ونیم از ابوذر خارج شدیم و ساعت دو نیم بعد از نصـــــف شب بود که به پایگاه شهید امامی برگشتیم .

دیشب ساعت دو و نیم خوابیده بود و شب سختی را پشت سر گذاشته بودیم . زیرا نزدیــک به 15 کیلومتر پیاده رفتیم تا ساعت 10 صبح خوابیدم و وقتی خواستم صبحانه بخورم آماده باش دادند و به ستاد رفتیم و سپس به پایگاه خودمان برگشتیم .

ظهر آماده باش دادند و با تمام نفرات به آبادی رفتیم و جای بچه های اسد آبادی و القارعه مسـتقر شدیم و آنها برای گرفتن آبادی ملا لر حرکت کردند و صبح بدون درگیری در آن ده مسـتقر شدند و ما هم به مدت سه شب در آن ده مســـتقر بودیم . سپس من به همراه چند نفر تامیــن کالیبر و 106 به ملا لر رفتیم که چهارشنبه 61/12/25 بود و بقیه بچه ها تا اخر شب آمدند به پنج گروه تقسیم شدیم که من در گروه مبدا در سمت راست رود بیرون ده نیجه زارها مستقر شدیم و مدت سه شب نیز در انجا نگــهبانی دادیم ، که در مدت یک هفته اصلا درگیــــر نشدیم و روز هفــــتم عصر به پایگاه برگشتـــیم . روز شنبه 61/12/28 و   61/12/29 یکشنبه نزدیـک ظهر برادر قیم مرا با تعدادی سوار تویوتا نمود و به میــاندوآب رفتیم و برای سپاه پول تحویل گرفتیم ، ساعت 2 برگشتیم .

چند روزی بود که به پایگاه شهیــد امامی آمده بودیم و به جز پاس کار دیگری نداشـتیم و چون جزء گروه ضربت و عملیـــاتی بودیم این چند روز برایمان خسته کننده شده بود . ساعت نه و یا نه ونیم بود که به ما گفتند خود را تجهیز کنید تا به عملیات بروبم ما حاضر شدیم . این اوّلین بار بود که به ماموریت می رفتیم . در راه گفتند که به اسکورت چند ایفای حامل مهمات وغیره بود می رویم . از بوکان تا ارومــیه که نزدیـک به   200 کیلومتر فاصله داشت پشت تویوتا بودیم و ماشین به سرعت حرکت می کرد و باد سرد بچـه ها را  اذیت می نمود. ما ده تن بودیم مه من و احسانی و معروفی از گروه خودمان و از ژاندارمری مبرا هـم که سر گروه  بود از هوا برد بودیم که دارای یک تیربار ، یک نارنجک تفنگی و بقیه تجهیزات انفرادی بودیــــم . از بوکان که خارج شدیم تا حدود 50 کیلومــــتر که رفتیم ، نزدیک شهر میاندوآب جاده فرعی بود که راه را نزدیک می نمود عبور کردیم و مقدار 30km تا مهاباد که از داخل شهر نرفتــــیم و حدود 10 km  نیز از مهاباد تا ارومیه راه بود . وقتی نزدیک ارومیه شدیم دریاچه ارومیه از کنار جاده منظره دل انگــیزی بو جود آورده بود . به قسمت شمــال شرقی که نگاه می کردی جز آب چیز دیگری نبود .برای اوّلیــــن بار بود که اینقدر آب را در یکجا می دیدیم. در طی راه هرچند کیّلومــــتر تعدادی تامیـــن وجود داشتند که جاده را امن می نمودند .

طی راه هرچند کیلومـتر تعدادی تامین وجود داشتـند که جاده را امن می نمودند . وقتی به داخــــل شهر ارومیه آمدیم همه مردم که ما را می دیدند ما را نگاه می کردند زیرا آنجا شهر آرامی بود و یک گروه کامـل نظامی را کمتر دیده بودند . من رو به پشت تویوتا پایم بیرون بود و روی پتو نشسته بودم . قسمـــت سمت چپ ماشین و ژ3 در دستم بود و پشت سر را نگاه می کردم . به سپاه رفتیــم و شب را انجا ماندیم ، پس از پیـــاده شدن به شهر آمدیم .  شهر قسمتهایی دارد که بسیـــــار طاغوتی بود و چون ارمنی هم زیاد دارد مسائــــل اسلامی در جاهائی کمتر  رعایت می شد . اول کنار خیابان تلفــــن راه دور بود که با بچه ها به تهران تلفن زدیم و جایمان را گفتیم . سپس گشتی در شهر و به سینما  هم رفتیم و بعد به سپاه برگشتیم که من و محسنی کمی دویدیم و جلوتر از بقیه به ستاد سپاه رسیدیم . شام هم نبود ، نان و پنیر خوردیم ...

صبح روز بعد کلاس قرآنی در مسجد ستاد برقرار بود که شرکـــت کردیم و بعد گفتند سوار شوید بروبـم و ماهم تجهیزات را که به ایثار تحویل داده بودیم گرفتیم و بستیم و سوار شدیم و مقداری که از ســـــتاد به طرف داخل شهر آوردیم سمت راست داخل پارکینگی شدیم و در آنجا من و بیات سوار یک بنز باری شدیم و بچه ها هـم چند تا چند تا سوار EFA که دو تا بود شدند و سه تا هم داخل تویوتا به طرف بوکان حرکت کردیم . در راه با راننده صحبت کردیم و آشنا در امد ، بچه رجعین و پسر عموی جبار بود که او فامـیل دور ما بود . ما ساعــت 12/5 به بوکان رسیدیم و از ماشین حرکت کردیم و به پایگاه خودمان آمــدیم و ساعت 6/5 تا 8/5 آن شـب به مدت 2 ساعت پشت بام پست دادم و برگشتم و خوابیدم .

امروز نیز برنامه مثل روزهای پیش بود بعد از ظهر با علی کریمی به شهر رفتیم و یک حلقه فیلم خریدیم و برگشتیم با بچه ها عکس گرفتیم . شب بچه ها روی تخت نشسته بودند و از گذشته ها و عمـــــلیات خود سخن می گفتند و بر همدیگر خالی می بستند.

امروز نیز برنامه مثل روزهای پیش بود بعد از ظهر با علی کریمی به شهر رفتیم و یک حلقه فیلم خریدیم و برگشتیم با بچه ها عکس گرفتیم . شب بچه ها روی تخت نشسته بودند و از گذشته ها و عمـــــلیات خود سخن می گفتند و بر همدیگر خالی می بستند.

ما آمده ایم که حماسه هشت سال دفاع مقدس را از زبان خود شهیدان بیان کنیم ما را در این راه کمک کنید.

به همین خاطر اولین سری مطالب را اختصاص می دهیم به دفتر خاطرات شهید سعید آدینه خیرآبادی از منطقه 17 تهران که در تاریخ 24/12/63 در عملیات بدر به شهادت رسید و مرقدش در قطعه 24 بهشت زهرا می باشد.

شادی روح شهدا صلوات